سیاه دانه کیسه 25 کیلویی عمده

آناتومی گیاه سیاه دانه

سیاه دانه گیاهی علفی یکساله از خانواده Ranunculaceae، بومی جنوب اروپا، شمال آفریقا و آسیای جنوب غربی است و در بسیاری از کشورهای جهان مانند هند، پاکستان، ترکیه، اتیوپی، یمن و عربستان سعودی کشت می شود. .

این گیاه معمولی است که ساقه آن از 20 تا 90 سانتی متر رشد می کند. این گیاه دارای برگ‌ها و گل‌هایی است که به خوبی از هم جدا شده‌اند، معمولاً به رنگ سفید، زرد، صورتی، آبی کم‌رنگ یا بنفش کم‌رنگ، با پنج تا ده گلبرگ.گل ها در انتهای شاخه ها رشد می کنند، در حالی که برگ ها به صورت جفت در مقابل یکدیگر در طرف دیگر ساقه رشد می کنند. وقتی گل آن خشک شد، سیاه دانه می رسد. سیاه دانه گیاهی است که خود را تکثیر می کند و یک کپسول میوه با سه تا هفت فولیکول ذوب شده تشکیل شده از دانه های سفید زیادی تشکیل می دهد. وقتی کپسول میوه رسید باز می شود و دانه های داخل آن در معرض هوا قرار می گیرند و سیاه می شوند. دانه ها زاویه دار، عموما کوچک، اندازه (1-3 میلی متر) و خاکستری یا سیاه تیره هستند. دانه ها طعم کمی تلخ و ترش دارند.

تاریخچه سیاه دانه

استفاده از سیاه دانه بیش از 2500 سال پیش ریشه دارد. در ادبیات پزشکی یونان به آن اشاره شده است و به این واقعیت می افزاید که نقش مهمی در شیوه های باستانی در زمینه پزشکی داشته است که حتی توسط خود مصریان به کار می رفته است.سیاه دانه در مقبره فرعون توت عنخ آمون کشف شد و به همین دلیل باید فهمید که این سیاه دانه نقش مهمی در اعمال باستانی مصر داشته است . عهد فرهنگ لغت کتاب مقدس ایستون توضیح می‌دهد که کلمه عبری «کتسا» بدون شک به گیاه سیاه‌دانه اشاره دارد .بقراط و دیوسکوریدس از آن به عنوان "ملانتیون" یاد می کنند که ثبت کرده اند که این دانه برای درمان سردرد، آنفولانزا، دندان درد و انگل های روده ای استفاده شده است. همچنین به عنوان محرک ادرار، محرک و مکمل شیر در مادران شیرده استفاده شده است. دانشمند ابن سینا آویسنا (980-1037) در کتاب معروف خود «دائرة المعارف طب» (که مشهورترین کتاب در تاریخ پزشکی به شمار می‌رود، به‌عنوان ادبیات پایه در پزشکی اروپا تا قبل از آن استفاده می‌شده است. قرن هفدهم) می‌گوید: «سیاه دانه به‌عنوان وسیله‌ای برای بیرون‌آوردن بلغم عمل می‌کند، انرژی بدن را تحریک می‌کند و به بازتوانی پس از خستگی و بی‌حالی کمک می‌کند».

سیاه دانه در طب عربی

چنانکه روایت شده است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: « هیچ بیماری نیست که دانه سیاه دانه علاج آن را نداشته باشد » و « در سیاه دانه شفای هر بیماری است» سپس از این سیاه دانه استفاده کنید. زیرا در آن شفای هر بیماری است.» مسلمانان در سراسر جهان صدها سال است که استفاده از سیاه دانه را به طور تاریخی مورد استفاده قرار داده و ترویج کرده اند و مقالات زیادی در مورد آن نوشته شده است. اما امروزه بسیاری از مسلمانان نمی دانند که سیاه دانه نه تنها یک گیاه دارویی است، بلکه در طب پیامبر اسلام نیز جایگاه ویژه ای دارد. گرچه در قرآن و سخنان پیامبر به اختصار به بسیاری از گیاهان طبیعی و شفابخش اشاره شده است و علما را به بررسی فواید آنها می پردازد. سیاه دانه یادگاری بی‌نظیر است که گفته می‌شود «شفای همه بیماری‌ها به جز مرگ» و همچنین «پرهیز کن». که به معنای تداوم است. ویژگی آن این است که قبل از حضرت محمد (ص) زیاد مورد استفاده قرار نگرفته و آن حضرت آن را بسیار محبوب کرده است و از معدود گیاهانی است که به تفصیل با دستور العمل ها و دستورالعمل ها شرح داده شده است.اگرچه، بیش از 400 گیاه قبل از حضرت محمد (ص) استفاده می شد که توسط جالینوس و هیپوکرات ثبت شده است. سیاه دانه یکی از محبوب ترین درمان های آن زمان نبود. به دلیل گسترش اسلام در کشورهای مختلف، استفاده و رواج سیاه دانه گسترش یافته و در سراسر جهان به عنوان داروی رسول اکرم (ص) شناخته می شود.

در واقع، از زمانی که در قرن هفتم رایج شد، هیچ دوره ای در تاریخ اسلام وجود نداشته است که استفاده از آن ممنوع شود. در تمام این مدت، سیاه دانه برای شفا و همچنین با اعتقاد به فوایدی که از سیره سنتی حضرت محمد (ص) حاصل می شود، استفاده شده است. علاوه بر سخنان فوق، در کتب تاریخ حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) اسنادی وجود دارد که نشان می دهد پیامبر به طور مرتب از سیاه دانه با عسل استفاده می کرده است.

ترکیب شیمیایی سیاه دانه

مطالعات متعددی برای شناسایی ترکیبات سیاه دانه ( سیاه دانه ) انجام شده است. ترکیبات دانه سیاهدانه شامل روغن ها، پروتئین ها، کربوهیدرات ها، آلکالوئیدها، ساپونین ها و اسانس ها می باشد.روغن ثابت [غیر فرار] (40-32٪) حاوی اسیدهای چرب غیراشباع است که شامل اسید آراشیدونیک، ایکوسادینوئیک، لینولئیک، اولئیک، پالمیتیک، استئاریک، و اسید میریستیک، و همچنین بتا-سیتوسترول، سیکلواکالنول، سیکلوآرتنول، استر استر است. و گلوکزیدهای استرول.[ 20 ]روغن فرار (0.4-2.45٪) حاوی اسیدهای چرب اشباع است که شامل نیگلون (که تنها جزء کسر کربونیل است)، تیموکینون (TQ)، تیموهیدروکینون (THQ)، دیتیموکینون، تیمول، کارواکرول، α و β- است. پینن، دی لیمونن، دی سیترونلول و پی سیمن و همچنین حاوی تی آنتول، 4-ترپینئول و لانگفیولین است . نیگلی سیمین، نیگلیسی- مین n-اکسید، و آلکالوئیدهای پیرازول که شامل نیگلیدین و نیگلیسین است . (حاوی هشت یا نه اسید آمینه ضروری).سیاه دانه همچنین دارای ساپونین و آلفا هدرین است که البته در اثری از لیمو و سیترونلول یافت نمی شود، همانطور که با ویتامین ها و مواد معدنی متفاوت مانند Fe، Ca، K، Zn، P و Cu ممکن است . بیشترین اثرات فارماکولوژیک به دلیل جزء ماده کینون است که تیموکینون (TQ) غالب است.

مشخص شد که تیموکینون دارای این فعالیت‌ها است:

• - ضد تشنج
• - آنتی اکسیدان
• - ضد التهاب
• - ضد سرطان
• - آنتی باکتریال
• - ضد قارچ

سیاه دانه به عنوان منبع انرژی

سخن ابن سینا در توصیف سیاه دانه: «سیاه دانه به عنوان وسیله ای برای بیرون کشیدن بلغم عمل می کند، انرژی بدن را تحریک می کند و به توانبخشی پس از خستگی و بی حالی کمک می کند» هنوز هم برای پزشکان طب امروز ارزش غذایی بالای سیاه دانه همانطور که توسط تجزیه و تحلیل علمی توصیف شده است نیز به آن به عنوان یک منبع عالی انرژی اشاره می کند. از دیدگاه Tibb Nebevij، سیاه دانه توانایی ذخیره و بازیابی انرژی بدن را دارد. رژیم های غذایی غربی که عمدتاً از غذاهای سرد تهیه می شوند (یخ در نوشیدنی های ما، ماست، پیتزا، پنیر و غیره) همگی انرژی درونی بدن را که برای عملکرد بهینه بدن ضروری است، کاهش می دهند. Tibb Nebevij کاهش سرعت متابولیسم را علت بیشتر بیماری ها می داند. بدن با از دست دادن انرژی، توانایی مبارزه با سموم خارجی را از دست می دهد و احتمال ابتلا به بیماری را افزایش می دهد.

سیاه دانه و داروها

سیاه دانه را می توان در ترکیب با سایر داروهای طبیعی یا معمولی استفاده کرد. توصیه نمی شود که سیاه دانه منحصراً برای درمان مشکلات جدی سلامتی که نیاز به اقدام فوری دارند استفاده شود. به عنوان مثال، برخی از موارد برونشیت حاد به آنتی بیوتیک های معمولی برای جلوگیری از شدیدتر شدن بیماری نیاز دارند. با این حال، سیاه دانه می تواند به عنوان یک کمک درمانی برای مبارزه با عوارض جانبی استفاده از آنتی بیوتیک ها یا سایر داروهای قوی که دارای پایه شیمیایی هستند استفاده شود.